Afgelopen 7 oktober is het tweede deel van de masterclass gegeven. Het onderwerp voor de masterclass was “Jongeren als medevormgevers van de samenleving”. Voor het symposium is er een 2-delige masterclass gegeven door Sebastian Abdallah, Shanti Minkou en Rivelino Rigters. Uitgenodigd voor de masterclass waren verschillende professionals die met jongeren werken of deel zijn van relevante organisaties uit Almere.

Deze dag begon met een korte introductie en een opfrisser van de vorige les. De deelnemers zijn in groepen verdeeld.   Er is een korte opfrisser gehouden over de vorige les. Het is een project voor jongeren die in een “tussenpositie” zitten. Met het project krijgen de jongeren de kans om hun tussenverhalen te delen met verschillende kunstvormen. Hier kan je meer over lezen in het vorige blogbericht over deze masterclass. 

Na de opfrisser hebben we gekeken naar een muziek video die is gemaakt voor het project bibliotheek van de tussenverhalen. Het was echt een emotioneel pakkend lied dat ging over gesloten jeugdzorg. Er kwamen heel veel emoties los bij iedereen. Na het kijken is besproken wat iedereen voelde tijdens het kijken en luisteren van de muziekvideo. Veel van de deelnemers zijn jongerenwerkers of werken in vergelijkbare organisaties. Er waren suggesties om dit veel beter te doen en dat jongeren niet zo behaald moeten worden in gesloten jeugdzorg.

In groepen hebben de deelnemers samen een rollenspel gespeeld. Het rollenspel ging over hoe je een jongere kan coachen. De set-up was groepen van drie, een persoon als jongere, de andere als coach en een derde persoon als observator. Hierdoor hebben ze zichzelf in de voeten gezet van de jongeren die aan dit project zouden meedoen.

Bij de eerste groep was het een lastig gesprek tussen de jongere en coach totdat ze begonnen te communiceren met een rap. Dit is hoe ze met elkaar communiceren als nieuwe vorm van coaching.  

Bij het tweede groepje ging het over een jongere die zijn- gedachten beschrijft in dichtvorm tijdens een coaching. Met toestemming is het gedicht: 

Ik zwem.

Als een vis in het water

maar het water is troebel

Ik zie de rand,

maar elke golf brengt me terug naar binnen

De vijver is stil

Te stil

Mijn gedachten trekken kringen 

rondjes die nooit breken

Ik adem zonder lucht

vrij in beweging,

maar gevangen in mezelf.

Soms denk ik dat ik de uitgang zie,

een glinstering, een kans,

maar het is mijn eigen spiegeling

die me terugroept.

Toch voel ik iets bewegen.

Een kracht onder de stilte.

Een stem die zegt

Blijf zwemmen

want zelfs een vis in een vijver

kan dromen van de zee

En ik weet 

mijn tijd komt.

Ik zal breken door het water,

ademen in vrijheid,

en zien:

ik was nooit gevangen,

ik was aan het groeien.

De derde groep heeft het rollenspel over je eenzaam voelen en niet gezien worden. Het acteertalent van de deelnemer die de jongere speelde was zo goed dat het haar lukte om te huilen. Iedereen ging mee in de emoties. Uit al deze rollenspellen zijn er verschillende observaties gedaan. Er zijn manieren mogelijk te communiceren. Jongeren kunnen zich op andere manier uiten. Een verhaal kan op meerdere manieren overgebracht worden. Soms kan een lied meer inzicht geven. Een gedicht kan het makkelijker maken om te delen wat je denkt en voelt.

Aan het einde van de masterclass zijn er certificaten uitgedeeld voor het (deels) voltooien van de masterclass. De deelnemers zijn meer dan positief over de masterclass en het project. Er is veel geleerd en meegenomen aan kennis.  Bij stichting JAMES hopen we de theorie in de praktijk te zetten met het project Bibliotheek Tussen Verhalen Almere.